Bouwkamp 2018
31
September, 2018
Het nieuwe sportkot is het zichtbare symbool van een meer dan geslaagd experiment.
Bij de start van de 7e periode wist niemand wat de uitkomst ging zijn. 30 deelnemers tussen 14 en 18 jaar hadden zich ingeschreven voor het bouwkamp, zonder te weten wat ze zouden moeten doen. De kampleiding had plannen gemaakt, materiaal gekocht, ook enorm veel kwalitatief werkgerief en materiaal gekregen van mensen die geloven in een organisatie die jongeren op een unieke manier vakantie biedt. Zelfs de glazen bollen van het Kena-bestuur en OCS konden niet voorspellen hoe die week ging verlopen.
Het vorige bouwkamp in Heuvelsven dateerde immers van de tijd dat er nog geen internet bestond, geen Kena bestond, vrouwen nog maar net stemrecht hadden en de gele post-it nog niet was uitgevonden. We kunnen dus spreken van een experiment met een open einde, met kinderen uit een moderne tijd en een idee dat rechtstreeks afstamt van de eerste kampen in Heuvelsven.
De 7e periode 2018 begon zorgeloos, met spelen en eten en een Kena-herkenbaar enthousiasme. En zo eenvoudig was de toon gezet voor de rest van het kamp. Elke deelnemer, vendelleider en aanverwante begeleider toonde een enthousiaste openheid voor dit experiment. Drie ‘werven’ werden vanaf de eerste dag opgestart.
“We kunnen dus spreken van een experiment met een open einde, met kinderen uit een moderne tijd en een idee dat rechtstreeks afstamt van de eerste kampen in Heuvelsven.”
Driewerf hoera!
De eerste werf was de kelder van het centrumgebouw. Gelukkig waren er twee ervaren elektriciens in het kampteam die de leiding en verantwoordelijkheid konden nemen voor het vernieuwen van de kelderverlichting. Die werd eerst helemaal leeggemaakt, om vervolgens nieuwe armaturen en leidingen te leggen. De tweede werf was, zoals op vele kampen, het bos. Bosbeheerder Koen liet zijn kettingzaagkunsten botvieren en maakte met hulp van vele handen een nieuwe brandgang (kruiswoord-puzzelaars kennen dit als een ’tra’) tussen ‘de dreef’ en het hindernissenparcours.
De derde werf was het sportkot. Tot voor kort werden de betonnen snelbouwstenen liefst verstopt achter bramen, klimop en ander puin. Maar dag na dag werd er gigantisch gewerkt om na honderden planken, duizenden vijzen en veel zweet, tranen en een beetje bloed het paradepaardje te worden van het eerste moderne bouwkamp.
Nadien vond het bouwkamp nog tijd om de kapotte schutting van het voetbalveld weg te ruimen, een nieuwe kast voor de kajaks in de kelder te maken én een nieuwe kast voor kampmateriaal.
Samen sterk
De deelnemers hadden meestal duidelijke taken, een duidelijk doel, heel veel werk en nog veel meer goesting om alles klaar te krijgen. Zelfs tijdens de vrije tijd hoorden we planken gezaagd worden, geratel van een boormachine. Het nieuwe sportkot is het zichtbare symbool van een meer dan geslaagd experiment. De basis was jaren geleden al gezet, er zijn nog steeds vele jongeren die de handen uit de mouwen willen en kunnen steken, en er is werk genoeg te doen op het domein en voor de maatschappij. De deelnemers van het bouwkamp zijn bijzonder trots om erbij te zijn geweest. En de afsluitende woorden van de kampchef spreken boekdelen:
“Er is niet één vendel dat is gewonnen dit kamp. Jullie zijn allemaal gewonnen, het bouwkamp wint! Wij zijn trots op jullie. Kreten… Samen! Sterk!”